انگار همه میتونن فراموش کنن غیر من. واسه هر کی اشک میریزم من رو متهم میکنه به ضعیف بودن.
کاش یه امروز رو یکی پیدا می شد که واسه اشکهام ارزش قایل شه.شاید این تنها چیزیه که از اطرافیانم میخوام.
می خوام من واقعی رو بشناسن و برام ارزش قایل شن.تا من مجبور نباشم واسه هر کدوم از اطرافیانم یه جور رفتار کنم.
دلم می خواد خودم باشم .همین.این توقع زیادیه؟؟!؟!؟!؟!
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
آمار
وب سایت:
